DAGBOEK TOERSKIËN BOVEN DE POOLCIRKEL

15u10
Op het kleine vliegveldje van Tromsø, 300 kilometer boven de poolcirkel, begroeten Caroline en ik, twee Nederlandse ski journalisten, enthousiast onze skivrienden en gids Matthias voor deze week. Ze zijn ingevlogen vanuit Duitsland voor dit Arctische avontuur en hebben er net als wij, heel veel zin in!
16u00
Als alle ski’s en tassen eenmaal in het busje geladen zijn, laten we ons overdonderen door het prachtige landschap met muziek van Bon Iver op de achtergrond. Af en toe zien we een typisch rood houten huisje met gedroogde vis hangend op een rek of een vissersbootje. We hoeven ons niet te haasten om voor het vallen van de duisternis thuis te zijn, want zo dicht bij de Noordpool wordt het in de lente al nauwelijks meer donker. 

18u48
Tijdens de vijf uur durende rit naar het eiland Skjervøy vertelt onze Duitse, UIAGM gecertificeerde berggids ons over zijn ski avonturen. Matthias heeft veel tijd doorgebracht boven de poolcirkel, niet alleen in de razend populaire Lyngen Alps, maar ook op het zeer afgelegen, onontdekte eiland Arnøya – onze uitvalsbasis deze week. Zijn ogen twinkelen als hij begint te vertellen: “De bergen op Arnøya mogen dan wel klein lijken, maar er zijn eindeloze toermogelijkheden en zelfs in mei kun je nog helemaal naar de zee skiën! De vochtige zeelucht en donkere winters staan garant voor een zeer stabiel sneeuwdek. Als je geluk hebt, ski je poeder, maar in april & mei – de  beste periode om te toerskiën – ski je meestal in heerlijke voorjaarssneeuw ook wel firn genoemd. Wat Arnøya nog specialer maakt, is dat het eiland nauwelijks ontdekt is door toerskiërs. De meeste skiërs gaan naar de Lofoten of Lyngen Alps– waardoor wij hier de hele week geen andere skiërs zullen zien”, zegt Matthias enthousiast. Inmiddels is onze stoke hoger dan ooit!  

21u10
Het is koud op de ferry van Skjervøy naar Arnøya. Binnen genieten we van het uitgestrekte, boomloze landschap, dat bestaat uit spitse pieken die als driehoekige piramides uit de omliggende fjorden oprijzen en fel afsteken tegen de strakblauwe lucht. Dit woeste en ruige berglandschap – met pieken die we de komende dagen zullen beklimmen en afskiën – zorgt voor kippenvel! 

21u43
Met knorrende magen komen we aan bij de Lauksletta Lodge – een gezellige lodge met 10 kamers, gelegen recht aan het fjord, aan de oostkust van Arnøya.  Terwijl we de bagage uitladen, komt een sterke visgeur ons al tegemoet: ons avondmaal voor vanavond, zelfgemaakte vissoep, met vis die eerder op de dag vers uit het fjord is gevangen. Dat wordt smullen!

22u18
“Elke dag verlaten acht vrachtwagens vol met kweekzalm het eiland, dat is 200 ton zalm”, vertelt de Noorse eigenares Elin ons trots. Terwijl ze nogmaals onze kommen bijvult met de heerlijke soep komen we erachter dat zij en haar man Jan al heel hun leven op dit kleine, afgelegen eiland wonen. 

23u15
Het is een lange reisdag geweest en hoewel het buiten nog niet donker is, kruipen we in ons bedje.

09u30
Na een stevig ontbijt van muesli met yoghurt en toast met gerookte zalm rijden we op 30 minuten naar de andere kant van het eiland. Eenmaal aankomen in het piepkleine haventje van Arviksand, haalt Matthias zijn verrekijker tevoorschijn om diverse steile couloirs, die in de zee uitkomen, te bestuderen. Maar voordat we zo’n spectaculair couloir kunnen skiën, moeten we eerst natuurlijk naar de top!

10u25
Pal naast de weg, klikken we in onze bindingen. Stap voor stap beginnen we in complete stilte aan onze klim, naar een onuitspreekbare top op bijna 1000 hoogtemeters. 

11u03
Opgewarmd door de felle zon en de steile klim, trekken we wat extra lagen uit. Mijn gezicht proeft zout van het zweet en de zilte zeelucht.. That is a first, nog nooit heb ik zo dichtbij de zee geskied..

12u25
De stilte en de repetitieve beweging van het lopen zorgen ervoor dat ik me nog meer verbonden voel met het landschap. 

14u48
Eindelijk staan we op de top en rustig laten we het fenomenale uitzicht op ons inwerken: perfecte ski couloirs, omringd door donkere rotsen, witte zandstranden en de open blauwe zee. In de verte kunnen we zelfs de Noordkaap zien, het meest noordelijkste punt van het Europese vastenland, waar de Atlantische Oceaan en de Arctische Oceaan samenkomen.

15u05
Genietend van het betoverende uitzicht nuttigen we onze lunch: hete thee, broodjes gerookte zalm en als toetje chocolade en noten, heerlijk! Maar het mooiste moment van de dag moet nog komen.. Rustig bergen we onze vellen op en maken we ons klaar voor onze eerste, spectaculaire afdaling op Arnøya met uitzicht op zee! Voor dit moment zijn we honderden kilometers naar het hoge noorden afgereisd.

15u22
De eerste bochten voelen heerlijk! Joelend cruisen we met grote, snelle bochten over een brede poederhelling naar beneden. 

15u28
Matthias leidt ons naar een steil en smal couloir. Als ik er recht boven sta, kan ik ruim 500 hoogtemeters lager het haventje van Arviksand zien. Eén voor één droppen we het in couloir: mijn ski’s wijzen recht naar de zee. Het gevoel van recht op de zee afskiën, is een adembenemende ervaring! Op de achtergrond hoor ik de meeuwen krijsen en de golven binnenrollen.

15u29
Onze timing is perfect, want de bovenste sneeuwlaag is inmiddels gesmolten en we skiën perfecte, boterzachte firn sneeuw!

16u18
Nog nooit heb ik met ski schoenen over het strand gelopen, laat staan met ski’s in mijn nek. Terwijl Matthias de auto haalt, genieten wij vanaf dit Arctische strand na van onze lekkere lijnen in het couloir. 

19u00
Rozig en hongerig zijn we dan ook helemaal klaar voor het diner: vers gevangen Lyngen garnalen, Noorse king crab en uiteraard nog meer verse zalm, wat een verwennerij!

De routine van de week is snel duidelijk. Elke ochtend rijdt Matthias over het eiland, op zoek naar de toppen met de meest stabiele condities. We beklimmen elke dag één of meer toppen van tussen de 650-1170 meter en skiën wisselende sneeuwcondities, van poeder tot firn en bruchharsch. We rijden door grote open kommen, couloirs van 40 graden en trekken technische lijnen. Qua skiën doet Arnøya zeker niet onder voor de Lyngen of Alaska. Je moet alleen wel topfit zijn, aangezien er geen liften zijn, maar dat is natuurlijk part of the fun! 

08u30
Als ik wakker word, hoor ik de regen tegen het raam tikken.. Aangezien het ’s middag zou moeten opklaren, besluiten we de planning voor vandaag helemaal om te gooien en ’s avonds te gaan toeren. Op zeventig graden noorderbreedte speelt tijd
geen rol en hoeven we niet voor het donker thuis te zijn, aangezien het eind april bijna 24 uur per dag licht is! 

20u00
Het is inmiddels helemaal opengetrokken en de zon voelt lekker warm aan op ons gezicht als we aan de klim van Trolltinden (835 meter) beginnen. 

21u10
De laaghangende zon werpt een magische oranjeroze gloed op de witte bergen. Het is te vergelijken met een zonsondergang die uren duurt, zonder dat de zon daarbij helemaal onder gaat. Het bijzondere licht en het ruige en ongerepte landschap, hebben een bijzondere uitwerking op me: Ik voel me nietig tussen deze oeroude bergen en bewonder de schoonheid van Moeder Aarde. 

23u43
Het is bijna middernacht als we op de top van 835 meter staan. De zon, die pal op het noorden staat, schittert als een gouden lichtbundel in het fjord.

00u08
Midden in de nacht, terwijl de zon nog steeds mijn gezicht verwarmd, ski ik in complete stilte heerlijke zachte onverspoorde poeder door dit adembenemende landschap. Een “once in a lifetime” ervaring!

10u15
We hebben het beste voor het laatste bewaard: vandaag gaan we de hoogste top van het eiland beklimmen Arnøyhogda (1168 m), die pal achter de lodge ligt, waardoor onze klim in de tuin al begint. 

10u43
Het eerste uur is altijd het zwaarste, zeker omdat de sneeuw zo laag nog nat en papperig is. Heel rustig lopen we stap voor stap omhoog. Elke keer als ik achterom kijk, wordt het hutje steeds kleiner.

11u35
Na een uurtje komen we boven het berkenbos uit en zien we het uitzicht veranderen. We kijken van boven op de rustige fjorden en zien hierin de reflectie van de witte bergen en donkere wolken. Dit spectaculaire uitzicht geeft energie om door te gaan.

12u50
Wij houden een constant en rustig tempo aan. Elk uur nemen we een korte pauze, om wat chocolade te eten en wat thee te drinken.

15u07
De laatste meters naar de top, nog even volhouden!

15u40
Na vijf uur bikkelen, verschijnt een gigantische corniche die wij inmiddels herkennen van de foto’s. We staan eindelijk op de hoogste top van het eiland, op 1168 hoogtemeters! Je zou verwachten dat we na zo’n tocht eerst zouden moeten bijkomen, voordat we naar beneden kunnen skiën, maar niets is minder waar. Het schitterende uitzicht en de toch wel stevige wind, maakt dat we niet willen wachten. 

16u02
Mijn eerste veertig bochten zijn heerlijke poederbochten en uitgelaten ski ik naar beneden. Daarna wordt de sneeuw steeds zwaarder en natter. Desondanks is onze afdaling van 20 minuten elke stap van onze klim van vijf uur meer dan waard!

16u40
Cheers, wij proosten op een fantastisch week! Moe maar voldaan denk ik terug aan mijn gesprek met Matthias in het busje hiernaartoe “De bergen op Arnøya mogen dan wel klein lijken, maar er zijn eindeloze toermogelijkheden en wat Arnøya nog specialer maakt, is dat eiland nog nauwelijks ontdekt is door toerskiërs.” Glimlachend kan ik niet anders concluderen dat hij gelijk had, wij hebben de hele week geen andere skiërs of toeristen gezien, terwijl we adembenemende afdalingen hebben geskied!