Op de meeste wintersportplekken ben je bij slecht weer gebonden aan lange dagen achter een glas bier in de kroeg. Op zich niks mis mee, maar deze winter mag je misschien niet eens in de kroeg zitten. Gelukkig zijn er ook gebieden waar je binnen het uur in een Rib Boat kunt zitten, indoor kunt skydiven, mountainbiken of de meest extreme, culinaire uitdaging van je leven aan kan gaan. Welkom in het land van de å, de ø en de æ. Welkom in Noorwegen.

Ik begin maar meteen met de meest bijzondere activiteit van deze wintersport extraordinaire. Want we stonden in één week op gewone, langlauf- en telemarkski’s, vlogen in een windtunnel, reden op een mountainbike door de prachtige ruige heuvels en zaten in een Rib Boat tijdens een fjordsafari. Maar wat vooral bleef hangen was een uitdaging voor de maag. Een bijzonder Noors gerecht bestaande uit een gerookte en gekookte, jawel, schapenkop. “Een delicatesse en we verkopen er 700.000 per jaar”, vertaalt onze hilarische tolk Marte die we meenamen uit de hotelbar in Myrkdalen. In Vossevangen, waar boerderij annex restaurant Smalahovet staat, runt Ivar, 73 jaar en eigenaar, deze schapenkoppenfabriek. Hij spreekt geen woord Engels, maar we krijgen een erg vermakelijke rondleiding langs het hele proces van begin tot einde en mogen onbeperkt zelfgebrouwen øl (bier) en het zeer sterke Akevitt blijven aanvullen. Dan wordt ons een halve schapenkop geserveerd op een bord … Het is wel even slikken, want we moeten beginnen met het oog. “De tong is het lekkerst en bewaar je tot het einde”, zegt Ivar tussen de neus en schapenlippen door. En het moet gezegd, het ziet er niet erg lekker uit, maar de smaak is heerlijk en nog nooit was eten zo avontuurlijk.

En het is al een dag met verrassingen. Want in het begin leek hij af te stevenen op een total wet white out, regen en natte sneeuw op de berg dus. De ski’s bleven treurig in de tas en als alternatief voor een nat pak adviseerde het hotel ons om een vlucht in de windtunnel van Voss te maken en daarna naar Flåm te gaan. Terwijl dat dorp uit een handvol huizen bestaat, kwamen hier voor de coronatijd en voornamelijk in de zomer toch bijna één miljoen toeristen per jaar, bijna allemaal met cruiseschepen in de ruime haven van het fjord. We nemen één van de beroemdste treinreizen ter wereld omhoog. Ruim twintig jaar duurde de aanleg van deze Flåmsbana in het Sognefjord en het is met 865 hoogtemeters ongeveer een uur omhoog treinen langs bevroren watervallen en grote rotspartijen. Boven ligt indrukwekkend veel sneeuw. Om wel wat actiefs te doen heeft gids Jon Olav mountainbikes mee genomen voor de terugtocht. De fietstocht naar beneden is erg relaxed, want de zwaartekracht doet het werk. Maar wat het vooral gaaf maakt, is de overgang van wit naar groen, een rivier waaruit we kunnen drinken en de vele verhalen van Jon Olav. Beneden aan het meer wacht een Rib Boat die ons op hoge snelheid door de fjorden raast. Dit blijkt de beste en meest spectaculaire manier te zijn om het Nærøyfjord te bekijken. “Als we mazzel hebben, zien we ook nog wat wildlife”, zegt Jon Olav. We hebben een beetje mazzel. Een knoeperd van een zeearend zweeft voorbij. Eigenlijk hebben we heel veel mazzel. Want we zijn de enigen vandaag, in de zomer is dat heel anders. Dan maar weinig wildlife, het uitzicht is priceless.

We kwamen in eerste instantie niet naar Noorwegen voor de bijzondere maaltijd, trein- en fietstocht, maar voor de verhalen over mooie pistes met uitzichten op fjorden en rauwe maar vriendelijke Vikingen op ski’s. En dat gebeurt, want op dag twee kunnen we gelukkig wel de berg op. Ondanks dat het al april is en de bergen maar tot 1100 meter reiken is de Noorse sneeuw bijzonder goed. Myrkdalen en Voss liggen natuurlijk een stuk dichterbij de pool dus blijft de sneeuw langer liggen en hoeven de bergen niet zo hoog te zijn als in de Europese Alpen. De beide skigebieden zijn weliswaar klein in vergelijking met de Zwitserse, Oostenrijkse en Franse, maar relaxed met genoeg afwisseling voor iedereen. En heel steil wordt het niet, dus voor elke skiër goed te doen. Tijdens onze skidagen komen horden families op langlaufski’s voorbij, want langrennen is een Noorse traditie. Dat trekt ons na een tweetal dagen ‘gewoon’ skiën over de streep om deze ogenschijnlijk simpele skivariant te proberen. Op plat vlak is langlaufen inderdaad redelijk makkelijk, omhoog ook, maar omlaag, meestal toch het leukste gedeelte, blijkt dat remmen wel een dingetje is. Voor het eerst in jaren maken we de nodige face plants in de sneeuw en krabbelen we weer omhoog, waarbij stokken en ski’s alle kanten op zwaaien. Zo stoer mogelijk proberen we weer op de benen te komen. Maar de horden families die ons voorbij sjeesen weten wel beter. “Welcome to Norway”, roept een tienjarige ons nog na. “Tag” is ons korte antwoord. 

Myrkdalen (www.myrkdalen.no) is weidser maar een erg leuk gebied voor haar jonge leeftijd. Voss (www.vossresort.no) heeft wat meer nostalgie en vooral meer bomen en beschutting. In Noorwegen is trouwens zoveel de moeite van het bekijken waard, want waar je ook bent, alle uitzichten zijn schitterend. Als je naar Noorwegen gaat is vliegen is de beste optie en dan een auto huren in Bergen.