Of je nu snowkite op de woeste Hardangervidda, speels kronkelt over een familiepiste of danst op de tafels van de Havdalskroa… De Noorse wintersportplaats Geilo biedt vermaak op maat voor iedereen. Dan is het levensritme ook nog volledig afgestemd op dat van de Bourgondiër…
Het is wel precies waar Geilo voor staat: een gebied waar je alle soorten vakanties kunt vieren.
Bij de meeste skireizen is de autorit iets waar je tegen op ziet. Waar je vreest voor urenlange files of volkomen verstopte knooppunten. Maar niet in Noorwegen. Na landing op luchthaven Oslo-Gardermoen is de dik drie uur lange rit naar Geilo een lange aaneenschakeling van ooooh- en aaaah-momenten.
Terwijl Europa al zucht onder zomerse temperaturen, is heel Noorwegen nog bedekt met dikke winterse deken. We komen langs spierwitte meren, bevroren watervallen en lieflijke, rollende heuvels die ogen als reusachtige marshmallows… En dat over wegen die zo rustig zijn als een landweggetje in Henegouwen op een zondagmorgen… Deze rit had best nog wel een uur langer mogen duren.
Dan arriveren we in Geilo zelf, te vinden in een brede vallei die luistert naar de naam Hallingdal. Op haar beurt ligt het dorp aan weerszijden van het Ustedalsfjorden. Geen fjord zoals de naam wellicht doet vermoeden, maar een imposant bergmeer. Zeker nu het geheel dichtgevroren is en bedekt gaat onder een dikke laag sneeuw. We zien nog net hoe vele langlaufers – ‘langrenn’ is de Noorse nationale wintersport – met lampen op hun hoofd door de schemering glijden langs én over dat meer, snel op weg naar het warme haardvuur in hun hytte.